Jesień na Pogórzu Przemyskim to świetny moment by ruszyć na obserwację przyrodniczą. W puszczy dzieje się bardzo dużo. Drzewa zmieniają swoje barwy. Chłodne poranki i wieczory są zaproszeniem dla mgieł. W takiej scenerii odbywa się czas rykowiska czyli jelenich godów. Puszcza rezonuje od ich donośnych ryków. To nie tylko czas czas walki o dominację i miłości. To także czas rozstań. Młode wilki, które opuściły grupy rodzinne rozpoczynają daleką wędrówkę w poszukiwaniu nowych terytoriów. Ptaki wędrowne albo już odleciały, albo intensywnie szykują się do długiej podróży. Do tej grupy nie należy sóweczka. Wrzesień to czas wzmożonej aktywności najmniejszej z polskich sów.  Jej donośne, jednostajne pogwizdywanie, brzmiące przeciągle fiuuuuu, można najczęściej usłyszeć w ciepłe, jesienne popołudnia. Wydaje je samiec, ostrzegając w ten sposób rywali – inne samce swego gatunku, że drzewo na którym siedzi i teren wokół niego jest już zajęty. W ten sposób próbuje także zwabić samicę – kandydatkę na przyszłą żonę. Dużo dzieje się także u żbika. Pogórzańskie koty gromadzą zapas tłuszczyku pod skórą, a w upatrzonych dziuplach zaczynają składować zapas upolowanych gryzoni i drobnych ptaków.